Per here te pare pata nevoje
per vetmi
Sigurisht se vetmia eshte miku i vetem
qe s’me tradheton
Atehere kur e tere bota
me braktis.
Nuk jam feniks, une nuk rilindem.
Per inat akrepat e ores
ecnin mbrapa
dhe me derguan ne nje kohe te pakohe.
Urrej gjithçka.
Yjet me shikojne si nje astronaut
me eksperimente te deshtuara.
Nje rrethoje bera
perreth Komedise Hyjnore te Dantes
duke shpresuar Rrugen e Mendafshte
e duke shkelur ne krim
per te perfunduar ne ndeshkim
per krimin e bere te Dostojevskit.
Per mua gjithçka e limituar.
Madje edhe vet jeta.
Çfare kam mekatuar valle?
Apo jam i tepert ne kete bote?
Forum 
Portali 
Latest images 
Kërko 
Regjistrohu 
identifikimi 
